Farro is zo'n beetje de Italiaanse variëteit van spelt. Je vindt het vooral in Umbrië. Beide granen zijn de laatste jaren aan een opmars bezig. Of ze nu echt gezonder zijn, laat ik in het midden. Ik ben geen diëtiste en weet te weinig van granen en planten in het algemeen. Maar dat farro lekker is, daarvan hoef je me niet te overtuigen. Ik gebruik de (half)geparelde variant vooral als alternatief voor rijst in risotto-toepassingen. Als je geen farro vindt, kun je ook parelspelt of parelgort of zelfs quinoa gebruiken. Of risottorijst natuurlijk.
Voor 2:
150 gr parelfarro
1 rode ui, in partjes
1 rode paprika, in blokjes
1 courgette, in blokjes
1 aubergine, in blokjes
2 San Marzano tomaten, in blokjes
2 teentjes knoflook, geperst
1 takje rozemarijn
1 laurierblad
1/2 l groentebouillon
olijfolie
peterselie
peper en zout
Stoof de ui in 1 à 2 el olijfolie op een laag vuur in een wokpan of sauteerpan. Neem ze na 10 min. uit de pan en zet ze opzij in een kom. Doe dan de paprika en courgette in de pan. Bestrooi met peper en zout. Bak 5 min. op hoog vuur. Doe ze dan bij de uien in de kom. Doe opnieuw olijfolie in de pan en bak de blokjes aubergine op hoog vuur tot ze gaar zijn, ongeveer 5 minuutjes. Zet het vuur lager, doe er de tomaten bij met de knoflook en rozemarijn en roerbak 2 minuten. Strooi de faro erin, roer even, giet er de hete bouillon bij en voeg de laurier toe. Breng alles aan de kook en laat 10 minuten pruttelen. Roer af en toe.
Doe de groenten uit de kom erbij en laat nog 15 minuten verder gaar worden. Doe er op het einde of citroenmelisse bij en kruid naar smaak af met peper en zout.
Lekker als vegetarische lunch, maar evengoed als bijgerecht bij gegrild vlees.
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenVoor wie nieuwsgierig is geworden naar de oorsprong van farro: farro zou hetzelfde zijn als emmertarwe. Zo’n 12000 jaar geleden begon de mensheid met de verbouwing van tarwe. Uit een kruising van ons eerste graan Eenkoorn en Wilde Emmer ontstond Emmertarwe. Met dit graan leerden de oude Egyptenaren hoe je op grote schaal kon produceren en een groeiende bevolking gevoed kon worden. Uit verdere kruisingen met emmertarwe ontstond vervolgens spelt, durum en kamut. Nog vele kruisingen en veredelingen zorgden ervoor dat aminozuren en caroteen uit graan verdwenen en de gluten toenamen. Met als eindresultaat de huidige gewone tarwe.
BeantwoordenVerwijderen